" طراحی مدل ریاضی مسیریابی حمل و نقل مواد خطرناک در جاده های کشور؛ مورد مطالعه: شبکه راههای استان فارس "

در این تحقیق با بکارگیری دانش مدل سازی ریاضی و بهینه سازی به مسیریابی حمل ایمن مواد خطرناک پرداخته شد. جهت دستیابی به حداکثر ایمنی شاخص ریسکی با مولفه های جمعیت، محیط زیست و ابنیه مسیر طراحی شد. چهار مدل ریاضی با رویکردهای توجه صرف به ایمنی، ایمنی-اقتصادی، حداقل سازی ریسک کل و حداقل سازی مسافت کل طراحی و نتایج آنها با یکدیگر مقایسه شدند. ضمنا تمامی مدل ها با فرض وجود و نیز عدم وجود ظرفیت برای مسیرها حل شدند. نتایج نشان داد استفاده از مدل ایمنی، ریسک و مسافت کل نسبتا بالایی را موجب می-شود گرچه از لحاظ عدالت در توزیع ریسک در سطح بسیار بالایی است. مدل ایمنی-اقتصادی ضمن اینکه از لحاظ توزیع ریسک مناسب است، ریسک کل و مسافت کل را کاهش می دهد. نتایج مدل حداقل سازی مسافت کل و حداقل سازی ریسک کل یکسان بوده ولی با وجود ریسک کل و مسافت طی شده پایین به لحاظ افزایش شدید ریسک در برخی مسیرها استفاده از این رویکرد را در مسیریابی با تردید مواجه می کند. نهایتا مشخص شد اگرچه مقادیر محاسبه شده با فرض عدم وجود ظرفیت، راضی کننده تر به نظر می رسد ولی باید توجه داشت در این حالت در برخی مسیرها در تمام رویکردها مقادیری بیش از ظرفیت مسیر (در صورت وجود ظرفیت) عبور خواهد کرد. بنا-براین به نظر می رسد بهترین و یا در واقع ایمن ترین و اقتصادی ترین مسیرهایی ممکن از طریق حل مدل ایمنی و استفاده از جواب این مدل در مدل ایمنی-اقتصادی با فرض وجود ظرفیت برای مسیرها حاصل می شود.